Lieve vrienden van de AA,
Gisteren was het exact 100 weken geleden dat ik aan dag 1 begon zonder alcohol en ja over 4 weken dus 2 jaar! Joehoeeee!! Van dit mooie resultaat tot dusver, heb ik zelf eerlijk gezegd nooit durven dromen. Mijn leven voorheen bestond vaak uit veel te veel drinken, smoesjes, leugens en bagatellisatie van mijn drankmisbruik. Toen bij mij het besef doordrong dat ik hierdoor wellicht het mooiste, liefste, kostbaarste en dierbaarste bezit (mijn gezin) zou gaan verliezen, zag ik eindelijk het licht. Dit kon en mocht ik absoluut niet laten gebeuren, want dat zou immers de hoogste en tevens pijnlijkste prijs ooit zijn die ik zou moeten betalen…
14 januari 2019 staat dan ook voor altijd in mijn geheugen gegrift: hartstikke suf en beroerd van de liters wijn die ik daags tevoren gedronken had, want tja toen kon het nog…de laatste keer…
Verder overheerste vooral ook een gevoel van schaamte, onmacht, angst, zelfmedelijden, verdriet, depressie en een ongekende vermoeidheid van al het strijden. Alhoewel het voor mij een enorme hindernis was, stond mijn besluit vast om die zelfde avond voor het eerst de AA in Den Bosch te bezoeken. Een afschuwelijke confrontatie, zowel letterlijk als figuurlijk volgde aldaar, maar gaandeweg kwam ik tot de conclusie dat dit toch echt één van de beste beslissingen ooit was. Van meet af aan had ik één doel voor ogen namelijk de met alcohol doordrenkte deur kei hard dicht smijten en nooit meer open doen!!! Vooral ook niet op een kiertje laten staan, want ik ben van mening dat dan bijvoorbeeld een terugval een stuk dichterbij dreigt te komen. Desalniettemin moest ik wel het gevecht aangaan met de wijnheks (is een symbolische benaming) die in mijn hoofd en lichaam huisde en die ik dus de mond moest zien te snoeren en uiteindelijk af moest maken. Deze kwelgeest heeft mij gedurende lange tijd behoorlijk gedwarsboomd, echter momenteel ligt ze vet in coma en ben ik druk bezig haar te verzuipen, zodat ze het me nooit meer moeilijk kan maken!!
Wat ik wil zeggen is dat het goed gaat met me: ik voel me fit, scherp, helder, blij, gelukkig, trots en krijg steeds meer zelfvertrouwen, want één van de grootste geschenken van niet drinken is RUST in de breedste zin van het woord. En ja beste mensen dit alles dankzij jullie onverbeterlijke steun, begrip, luisterend oor en belangeloze inzet voor een ander!! Het siert jullie enorm, iets om super trots op te zijn! Mijn zeer welgemeende dank hiervoor en ondanks het feit dat we ivm de lockdown elkaar nu niet kunnen ontmoeten, “draag” ik jullie altijd met me mee, zeker ook al jullie prachtige herkenbare verhalen die ik zal blijven koesteren.
Hopelijk tot snel.
Liefs, Free