Toen ik eenmaal sterke drank had geproefd was ik eigenlijk snel verslaafd. Al met mijn 25ste.
Het duurde daarna nog een kleine 20 jaar tot dat ik stopte.

Ik begon later dan leeftijdsgenoten met het drinken van alcohol. Enkele jaren later ergerde ik me al snel aan het langzame tempo waarmee er in mijn vriendenclub gedronken werd. Ik had hem al op voor anderen.

Bij de AA wordt er vaak gediscussieerd over alcohol en erfelijkheid. In mijn geval lijkt daar geen sprake van te zijn. Mijn vader en moeder dronken weinig. Heb mijn vader eenmaal dronken gehoord. (geen onverdeeld genoegen).

Toch ben ik al snel een grens overgegaan waarbij als student veel drinken overging in alcoholisme. De jenever smaakte me al snel goed. Ik begon nog thuiswonend al glazen en soms een zelf gekochte extra fles jenever te verbergen. Ik dronk zoveel als ik op kon voor het slapen gaan. In het begin was dit nog niet veel. Maar het werd gaandeweg steeds meer.

In militaire dienst ging ik s, avonds naar het protestante militaire tehuis. In een aparte ruimte van dat tehuis ging ik zitten lezen of schreef in mijn dagboek . Steevast daarbij 6 flessen bier. De eigenaresse van het tehuis zei mij: wat drink jij toch veel! Ze heeft me daarna nooit meer gezien. De avond erop zat ik in het katholieke militaire tehuis.

Toen ik op mezelf ging wonen kon het hek van de dam. Er was niemand meer die me controleerde. Wel vervelend was dat mijn vriendinnetje in het weekeinde uit Amsterdam overkwam. Ik probeerde me dan wat in te houden wat steeds slechter lukte.

Ook gebruikte ik alcohol als medicijn. Al heel mijn leven kampte ik met meer dan normale angsten. Als beginnend docent had ik het knap lastig voor de klas. Als ik dan een dag weer doorgekomen was vierde ik dit s, avonds met overvloedige alcohol. De ochtend erop werd ik met een kater en depressief wakker. Dit ging zo jaren door. In het openbaar had mijn dronkenschap ook al tot de nodige black- outs en gênante situaties geleid. Het was dat de studenten mij erg mochten en ze blijkbaar niet uit de school klapte anders had ik grote problemen gekregen.

Af en toe deed ik pogingen om minder te drinken. Trachtte bijv. maximaal 14 consumpties alcohol per week te nemen. Wat een gedoe ! Gooide in het bijzijn van vrienden de laatste fles in zee. Al deze pogingen leidden tot niets.

Het vriendinnetje had het inmiddels uit gemaakt. Waaraan de alcohol zeker debet is geweest.
Een jaar later leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Voor haar hield ik mijn overvloedig alcoholgebruik verborgen. Toen wij later gingen samenwonen zorgde ik dat ik een eigen kamer kreeg. Achter de boeken hield ik op die kamer mijn “trouwe vriend” de fles jenever verborgen.

Inmiddels werd ik steeds banger voor de gevolgen die de drank voor mijn lichaam had. In zekere zin heeft me dit ook gered. Ik kreeg een irritatie aan mijn maagslijmvlies. Ik meende leverklachten te hebben en toen plots had ik een overigens niet alcohol gerelateerde kanker. Ik weet nog dat ik me na de operatie geen zorgen maakte over eventuele uitzaaiingen van die kanker maar wel over een vergrote lever.

De alcohol was inmiddels sterker dan mezelf geworden. Eigenlijk was ik een groot deel van de week bezig met het denken over en het drinken van alcohol. Diep van binnen wist ik dat ik al lang dat ik een alcoholist was.

De hoeveelheid alcohol werd steeds groter. Er waren ook nauwelijks meer avonden dat ik niet dronk. Een volgende stap nam ik door gehele dagen in het weekeinde te gaan drinken. Zomers zat ik al om 10 uur buiten met een zogenaamd glas water. Het was een limonadeglas jenever.

Toch was dat dagenlang drinken ook een keerpunt. Ik had mijn ‘rock bottom’ bereikt. Ik realiseerde me dat ik als ik zo doorging ik alles zou verliezen. Zoals dat in een van de AA- stappen uit de 12 stappen wordt gezegd: velen van ons verloren veel, baan, partner, gezondheid, huis, in alle gevallen respect voor onszelf.

Begin november 2005 was het zover. Ik had zo’n beetje alles gedronken wat er in huis nog voorhanden was, wijn, een restje whisky, bessenjenever, bier. S, morgens werd ik wakker met een rode neus. Weet nog dat een leerling op school er ook een opmerking over maakte. Ik schrok zo van die neus dat ik besloot uit ‘de kast’ te komen. Ik belde mijn vrouw op en vertelde het haar, belde vrienden op en belde ook naar AA- de schakel. De avond erop kon ik er al terecht en werd er warm ontvangen. Tot mijn verbazing zaten er normale mensen, geen verlopen figuren. Wat herkende ik me in de verhalen van de mede alcoholisten.

Sindsdien ben ik een trouwe bezoeker gebleven van de wekelijkse AA- bijeenkomsten. Ik ga erheen om anderen die gestopt zijn te steunen. Tevens zijn een aantal van de oude rotten vrienden van me geworden. Ik drink nu al 10 jaar niet meer en heb daar een beter leven voor terug gekregen. De zucht naar de alcohol is verdwenen en ik leef tegenwoordig gezond. In plaats van zuipen sport ik , doe ik aan yoga en wandel ik veel.

Hoe gek het misschien ook klinkt ik geniet tegenwoordig veel meer dan vroeger. Als ik nu naar een feest ga ben ik daar echt voor de persoon die iets te vieren heeft. Ik heb oprechte interesse in mensen teruggekregen. Mijn geest is tot rust gekomen.

Als je nog twijfelt bezoek eens een AA- avond. Blijven drinken is voor jou ook geen optie. Uiteindelijk verlies je er alleen maar door. De enige voorwaarde die wordt gesteld is dat je op dat moment nuchter bent.

Toine